NC HunBam 18+ แบแกล้งโง่ตอนที่ 20

เซฮุนยืดตัวขึ้นคร่อมร่างของน้องเอาไว้ มือหนาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาตัวบางของแบมแบมออกก่อนที่จะละริมฝีปากลงมาลิ่มลองตุ่มไตสีชมพูหวานที่กำลังบวมตึงตามอารมณ์ที่คนพี่กำลังปลุกเร้าให้

ผิวสีขาวเนียนละเอียดขึ้นแดงระเรื่อเมื่อมือหนาอีกข้างสะกิดลงบนยอดดอกสวย เนื้อกายบอบบางสั่นระริกด้วยความประหม่า ดวงหน้าหวานนิ่วเล็กน้อยด้วยความเสียวซ่าน

เซฮุนไล้พรมจูบลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องแบนราบ ก่อนที่เจ้าตัวจะสร้างรอยสีกุหลาบมากมายลงบนท้องขาวๆของแบมแบมอย่างอยากแสดงความเป็นเจ้าของ ลิ้นร้อนลากมาจนถึงสะดื้อสวยก่อนที่ลิ้นร้อนจะแยงเข้าไปในแอ่งสะดื้อทำอาคนโดนกระทำถึงกับต้องยกเอวลอยหวือรับสัมผัสเสียวซ่านที่คนพี่กำลังมอบให้อย่างเสียไม่ได้

“อ๊ะ..อื้อ..ซ..เซฮุน..อ๊ะ..น๊า”

เสียงหวานครางออกมาเมื่อคนตัวโตเริ่มถอดกางเกาสแลคของตนออกไปพร้อมกับอันเดอร์แวร์ มือหนาเริ่มหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหวที่กำลังสั่นระริกของคนน้องอย่างชอบใจ เมื่อได้ยินเสียงหวานๆที่ครางเรียกชื่อตนก็ยิ่งอยากจะก้มลงไปบดจูบให้คนน้อง

“อ๊ะ…อื้อ”

เสียงหวานขาดห้วงอีกครั้งเมื่อคนตัวโตบดปากลงมากดูดดุ้นกอบโกยเอาความหวานในโพรงปากเล็กอีกครั้งโดยที่มือหนาก็ยังทำหน้าที่ได้โดยไม่ขาดตกบกพร่อง มีเพียงเอวบางเท่านั้นที่ลอยหวือทุกครั้งที่เซฮุนรูดรั้งแกนกายสีสวยนั่น

ขาบางเริ่มเบียดเข้าหากันเมื่อรู้สึกว่าตัวเองจะถึงปลายสวรรค์ มือบางดันอกคนพี่ให้ออกห่างก่อนที่ตนจะปลดปล่อยธารรักออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องแบนราบที่เต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบที่คนตัวสูงทำไว้

“อ๊ะ…อ๊าส์”

เสียงหวานที่ครางเมื่อถึงจุดสุดยอดดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าสวยชื้นเหงื่อที่ขึ้นสีแดงระเรื่อรับกับปากบางสวยที่บวมเจ่อจากการถูกดูดดุนนั้นมันดูยั่วยวนซะจนทำให้เซฮุนไม่อาจจะยอมละสายตาได้ มือหนาละออกจากกายนุ่มนิ่มก่อนจะถอดเสื้อตัวเองโยนทิ้งไปที่เบาะหลังบ้าง

ไม่ปล่อยให้คนน้องได้พักนานนัก ริมฝีปากหนาก็กดจูบลงไปที่ต้นคอระหงนั้นอีกคนครั้ง แต่ครั้งนี้กลับสร้างรอยาสีกุหลาบแสดงความเป็นเจ้าของไว้บ้างอย่างชัดเจนหลายจุด มือบางโอบรัดแผ่นหลังกว้างไว้อย่างให้ความร่วมมือไม่เหมือนกับแต่ล่ะครั้งที่เอาแต่ปฏิเสธสัมผัสของคนพี่

“อ๊ะ..อื้ม”

เสียงหวานแหบพร่าด้วยแรงอารมณืที่ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งนั้นมันช่างดูยั่วยวนเสียจนที่เซฮุนทนไม่ไหวอีกต่อไป ในเมื่อร่างกายมันเรียกร้องที่ยากจะได้ยินมากกว่านี้

“อ๊ะ..ฮ..ฮึก..จ..เจ็บ”

ใบหน้าสวยเหเกขึ้นมาทันทีที่ปลายนิ้วยาวถูกสอดเข้าไปในช่องทางสีสวยที่คับแน่นเพียงแค่นิ้วเดียว ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยน้ำสีใสก่อนที่ขาบางจะถูกมือหนาจับให้แยกออกกว้างๆ แบมแบมแยกขาออกอย่างตามใจเซฮุน

ดวงหน้าสวยผงกขึ้นดูนิ้วยาวที่เริ่มถูกเพิ่มจำนวนสอดเข้ามาในช่องทางแคบอย่างกลัวๆ แต่มันกลับดูน่าแกล้งให้ร้องครางเสียงจิงๆสำหรับเซฮุน พอคิดได้แบบนั้น คนขี้แกล้งไม่ปล่อยแช่นิ้วไว้นานมือหนากระทุ้งเข้าไปในช่องทางสีชมพูที่ตอดรัดนิ้วตนตุบๆอยู่อย่างเชิญชวนแรงๆหนึ่งที ทำเอาคนที่โดนกระทำถึงกับต้องร้องครางออกมาเสียงหลง

“อ๊ะ..พ..พี่เซฮุน..ย..อย่าแกล้งนะ”

เสียงหวานติดจะหงุดหงิดน้อยๆดังขึ้นเมื่อเซฮุนแกล้งด้วยการสอดนิ้วเข้าออกแรงๆจนทำให้เจ้าตัวเล็กร้องครางประท้วงออกมาอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว พอเห็ว่าทุกอย่างเริ่มที่จะพร้อมแล้วนิ้วหนาทั้งสามก็ถูกชักออกจากช่องทางเล็ก มือหยาบเลื่อลงมาปลดตะขอกางเกงของตนออก ก่อนที่ส่วนแข็งขืนที่ตั้งโด่งพร้อมเผด็จศึกจะเด้งชูชันขึ้นมาเมื่อถูกควักออกมาจากอันเดอร์แวร์สีเข้ม

คนตัวเล็กพอเห็นแบบนั้นก็ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่ส่วนนั้นของคนพี่มันใหญ่โตซะจนน่ากลัว ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาเสียดื้อ ปลายเท้าเล็กพยายามดันตัวเองให้ออกห่างจากสิ่งใหญ่โตที่ถูกเคลื่อนมาจ่อที่ช่องทางสีสวยอย่างกลัวๆ

แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะช้าไปเมื่อมือหยาบคว้าหมับเข้าให้ที่เอวบางคอด ก่อนที่คนตัวเล็กจะถูกแรงมหาศาลของคนพี่ดึงตัวกลับเข้ามาจนส่วนปลายถันเยิ่มน้ำของคนพี่ถูไถอยู่ที่ช่องทางสีชมพู ไม่รอช้าให้คนน้องได้ทักท้วงอะไรแรง คนนพี่ก็ออกแรงกดส่วนหัวใหญ่โตของตัวเองลงไปในช่องทางสีสวยซะก่อน

“อ…อ๊ะ..จ..เจ็บ..อื้อออ”

เสียงหวานที่ดังออกมานั่นถูกกลืนหายไปเมื่อคนพี่โน้มตัวลงไปประกบปากจูบอย่างปลอบประโลมด้วยความอ่อนโยน ทำให้คนที่กำลังเกร็งตัวผ่อนคลายลงบ้าง เมื่อเห็นว่าแบมแบมเริ่มโอนอ่อนตามเซฮุนก็กดกระแทกความเป็นชายเข้าไปในช่องทางสีสวยจนสุดความยาวของแกนกายตน

“อ๊ะ..ฮึก..พ..พี่เซฮุน..อื้อ..อ้ะ..ฮ้ะ..อื้อออ”

เซฮุนละริมฝีปากออกกเมื่อดันตัวเองเข้าไปจนสุด ก่อนที่เสียงหวานของคนใต้ร่างจะดังขึ้นเมื่อคนพี่ไม่ยอมพักแช่ค้างแกนกายไว้ก่อน เอวสอบกระแทกกระทั้นลงบนร่างเล็กอย่างหนักหน่วงทำเอาเด็กน้อยร้องครางไม่เป็นศัพท์ เอวบางลอยหวือทุกครั้งที่คนพี่สอดแทรกคนเป็นชายเข้าออกภายในตัวของร่างเล็ก ใบหน้าหวานส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่าน ดวงตากลมโตปรื้อคลอไปด้วยน้ำตาช้อนขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังเสพสุขอยู่ที่ร่างบางของตน แต่แล้วภาพใบหน้านั้นก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าของใครอีกคนที่คนตัวเล็กเฝ้าหวนคิดถึงตลอดเวลา

“พ..พี่..ฮ..ฮึก..พี่มาร์ค..ฮึก..ฮือออ..อ๊ะ”

เสียงหวานแหบพร่าดังเบาหวิวจนทำเอาคนที่กำลังมีความสุขอยู่กับเรือนร่างบอบบางไม่ได้ยินมัน ดวงตากลมโตหลับลงแน่นเมื่อรู้สึกว่าทุกอย่างมันพลาด พลาดไปหมด เพราะแบมแบมยังคงคิดถึงมาร์ค คิดถึงมากจนแม้กระทั่งเวลานี้ เวลาที่ตนควรจะมีความสุขและมีอารมณ์ร่วมกับใครอีกคนแต่คนตัวเล็กกลับเอาแต่คิดถึงใบหน้าของคนรักเก่า

น้ำตาเม็ดโตไหลลงอาบแก้มใส แต่นั้นไม่ได้ทำให้เซฮุนเอ๊ะใจเลยแม้แต่น้อย เพราะกำลังเจ้าตัวกำลังดีอกดีใจที่ได้ครอบครองร่างบางตรงหน้าสักทีหลังจากที่เฝ้ารอมานาน

“อ๊ะ..ฮ..ฮึก..อ..อื้อ..ม..มาร์ค..อ๊าส์”

เสียหวานครางเบาหวิวร้องเรียกหาแต่ใครบางคนอย่างโหยหา ความรู้สึกผิดเริ่มเกาะกินที่ใจดวงน้อย แบมแบมทำได้แค่ภาวะนาให้เวลาทุกอย่างมันผ่านไปให้เร็วที่สุด ความเจ็บปวดที่ยังคงมีอยู่ในหัวใจไม่ต่างจากใครอีกคนที่คนตัวเล็กไม่เคยลบเลือนไปได้สักทีแม้ในเวลานี้นั้นมมันทำให้แบมแบมรู้สึกผิดกับคนที่กำลังครอบครองร่างกายตนอยู่เสียเหลือเกิน

“อ๊ะ…อื้มม..ซี๊ดดด…บ..แบมแบม..อ่าส์”

ไม่นานนักทุกอย่างก็ดูเหมือนจะจบลงเมื่อแบมแบมสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนที่ถูกอัดฉีดเข้ามาในร่างกายพร้อมกับสติที่หลงเหลืออยู่น้อยนิดจะดับวูบลง

***กลับไปเม้นหน่อยยยยย****

NC MarkBam Sostupid แกล้งโง่ ตอน12

NC MarkBam Sostupid

“หึ ห่างหายไปนานเลยคิดว่ามันมีดีกว่าฉันหรอแบม งั้นมาลองดูลีลาผัวคนเดิมอีกสักตั้งหนึ่งก่อนมั้ยล่ะ เผื่อจะเปลี่ยนใจไม่ไปหาผัวใหม่อย่างมัน!!”

จบประโยคนั้นร่างสูงก็โถมกายทาบทับลงมาที่ร่างเล็กอีกครั้ง ก่อนริมฝีปากร้อนผ่าวจะกระแทกประกบลงบนปากบางจนต่างคนต่างได้กลิ่นคาวคุเลือดไปทั่วโพรงปาก  เลือดสีสดไหลออกมาเคลือบตามริมฝีปากสีเชอร์รี่แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้มาร์ครังเกียจเลยแม้แต่นิด แต่กลับกันมันกลับยิ่งกระตุ้นให้ร่างกายของมาร์คต้องการแบมแบมมากขึ้น

“ฮึก…อื้อ”

เสียงสะอื้นหนักๆดังออกมาจากร่างบอบบางที่กำลังโดนมือหยาบกร้านของคนรักลูบไล้ปลุกเล้าโดยที่คนโดนกระทำไม่เต็มใจ มือหนาปลดตะคอกางเกงสแลคตัวเก่งของคนตัวเล็กออกก่อนจะล้วงมือเข้าไปในอันเดอร์แวร์สีขาวสะอาด ริมผีปากหนายอมผละออกให้คนตัวเล็กได้กอบโกยอากาศเข้าปอด ก่อนที่ความเจ็บจี๊ดและความร้อนผ่าวจะเกิดขึ้นที่ซอกคอบางเพราะมาร์คเลื่อนริมฝีปากลงมาดูดดุนและขบเม้นซอกคอระหงให้เป็นรอยช้ำหนักๆอย่างที่ใจต้องการ

“ฮึก..ย..อย่า.”

เสียงหวานแหบพร่าปลนเสียงสะอื้นนั้นแทนที่จะไปฉุดดึงสติมาร์คต้วน แต่มันกลับกันมันยิ่งทำให้มาร์คอยากจะรุนแรงกับแบมแบมให้มากกว่าเดิมด้วยแรงกามอารมณ์ที่กำลังคุกกรุ่นและฤทธ์ของแอลกอร์ฮอร์ที่ร่างกายได้รับยิ่งทำให้สติที่มีเหลืออยู่เพียงเศษเสี่ยวมลายหายไปจนหมด

ริมฝีปากร้อนเคลื่อนย้ายจากซอกคอลงต่ำเรื่อยๆ พร้อมกับฟันคมที่ขบกัดเอาผิวเนื้อนวลนั้นให้เกิดฟันจนถลอกมีเลือดซิบออกมาตามรอยกัด ลิ้นร้อนโลมเลียก่อนจะแยงลงบนแอ่งสะดื้อสวยของคนตัวเล็กทำเอาคนที่ไม่มีอารมณ์ร่วมในตอนแรกต้องร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“อึ…อ๊าส์”

มาร์คยังคงเลื่อนริมฝีปากลงมาเรื่อยๆ ก่อนจะพรมจูบลงบนอันเดอร์แวร์สีขาวสะอาดของแบมแบมจนมันเปียกชุ่มไปหมดด้วยน้ำลาย มือหนาจับขาเรียวสวยราวกับขาของนารียกขึ้นก่อนจะจูบซับลงบนต้นขาด้านในของแบมแบมและใช้ฟันขบกัดจนคนน้องต้องหลั่งน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่า

เมื่อเริ่มรู้สึกว่าตัวเองปวดหนึบที่ตรงส่วนนั้นขึ้นมา มาร์คก็ไม่รอช้าผละออกไปปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกจนหมด หลงเหลือเพียงร่างกายของชายที่แข็งแรงจากการออกกำลังกายและดูแลตัวเองเป็นอย่างดีโชว์หลาอยู่ตรงปลายเตียง

แบมแบมเมื่อเห็นมาร์คผละออกก็ใช้โอกาสจะหนี คนตัวเล็กพยายามลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะตั้งท่าวิ่งออกไปจากห้อง แต่เหมือนจะโชคร้ายไปหน่อยเมื่อเท้าเล็กยังไม่เหยียบถึงถึงพื้น ข้อเท้าบางก็ถูกมือหยาบของซาตานกระชากให้กลับไปอยู่ที่เดิม แต่แบมแบมก็ยังคงพยายามจะหนี เท้านุ่มยกขึ้นถีบคนที่จับตนอยู่อย่างสะเปะสะปะจนมาร์คโดนเท้าเล็กนั้นถีบก็หลายที่จนคนตัวโตเริ่มทนไม่ไหวกับความพยศของเด็กน้อย

“ฉันว่ะจะอ่อนโยนแล้วนะ อยากเจ็บตัวมากนะใช่มั้ยห๊ะ!!”

มือหยาบกระตุกเอาร่างบางไถลลงมาอยู่ใต้อาณัติเหมือนเดิม แต่แบมแบมก็พยายามที่จะหนีให้รอด หมัดเล็กๆทุบลงบนแผงอกกว้างเต็มแรงหลายต่อหลายครั้งเท่าที่จะทำได้

ตุบ ตุบ!!

“ป..ปล่อยนะ...อ๊ะ…พ..พี่มัน..ส.สกปรก..แบมไม่อยาก..ช..ใช้ร่างกายโสโครกแบบนี้ร่วมกับใคร เป็นโรครึเปล่าก็ไม่รู้ มั่ว!!”

เมื่อรู้ว่าตนกำลังจะหมดทางสู้คนตัวเล็กก็แผดเสียงออกมา ด่าทอคนพี่อย่างไม่ไว้หน้าดวงตากลมโตจ้องเขม็งอย่างโมโหแต่ก็ยังมีแววหวาดกลัวปนอยู่นั้นบ้าง

เพี๊ย เพี๊ย!!

แก้มนุ่มนิ่มทั้งสองข้างโดนฝามือหนาตบลงซะเต็มแรง จนเด็กน้อยที่โดนกระทำถึงกับหน้าชา จนเจ้าตัวมึนงงไปหมด

“มึงอย่าปากดีนักจะได้มั้ยว่ะ มึงทำให้กูหมดความอดทนเองนะ”

เสียงทุ้มตวาดดังลั่นห้องแต่ดูเหมือนจะไม่ส่งไปถึงโสตประสาทของคนที่นอนเลือดกรบปากอยู่เลยสักนิด เพราะตอนนี้แบมแบมกำลังมึนงง จากแรงตบมหาศาลที่มาร์คฟาดลงบนหน้า

“เดี๋ยวมึงได้รู้เลยแบมว่าผัวมึงมันเด็ดแค่ไหน และไม่ต้องกลัวจะติดโรคจากกูถึงกูมั่วกูก็ป้องกัน มีแต่มึงเท่านั้นแหละที่กูสดด้วย รู้ไว้ซะ!!”

จบประโยคขาเรียวเล็กก็ถูกยกขึ้นพาดไหล่กว้างทั้งสองข้าง ก่อนมาร์คจะเล่นกระแทกตัวตนที่พองโตและแข็งขืนเข้าไปในช่องทางสีชมพูอย่างแรง

“อ๊ะ..ฮึก..ม..ไม่นะ”

เพียงแค่นั้นแบมแบมก็ถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อมาร์คกระแทกส่วนใหญ่โตนั้นใส่ช่องทางอ่อนนุ่มของตน ถึงแม้ว่ามันจะเข้าไปไม่ได้เลยแม้แต่นิดแต่ความหวาดกลัวก็เริ่มเข้ามาเกาะกุมหัวใจดวงเล็ก

“ชิป…แม่ง...จะเข้ายากไปไหนว่ะ”

เสียงทุ่มดังขึ้นเหมือนบ่นกับตัวเองเมื่อสอดตัวตนเข้าไปในช่องทางเล็กนั้นไม่ได้อย่างหัวเสีย ก่อนจะใช้นิ้วยาวสองนิ้วสอดเข้าไปในช่องทางสีสวยนั้นพรวดเดียวอย่างยากรำบากแต่ก็ดันมันเข้าไปได้จนสุด

“ฮึก..ย..อย่า..ม..ไม่เอา”

เสียงหวานร้องห้ามปรามด้วยความเจ็บปวด แต่ดูเหมือนมันคงจะไม่ทันเมื่อมาร์คเริ่มดันแกนกายใหญ่โตและแข็งขืนเข้าไปในช่องทางสีสวยทั้งๆที่นิ้วก็ยังไม่เอาออกจากนั้นยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้คนน้องจนน้ำตาไหลพราก

“อ๊ะ..ฮึก..ม..มาร์ค..ฮือออ..จ..เจ็บ”

ใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยรอยช้ำและนองไปด้วยน้ำตาปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ความพยศที่มีในตอนแรกมลายหายไปจนหมด เหลือเพียงใบหน้าสวยที่ส่ายไปมาอย่างอยากให้อีกคนผละออกไป แต่ดูเหมือนว่าคนบ้าที่กำลังควบคุมสติตัวเองไม่ได้อย่างมาร์คจะไม่ยอมถอยห่าง มีแต่แรงกระแทกหนักๆและแรงสวนของนิ้มกร้านเท่านั้นที่เกระแทกโหมเข้าไปในร่างบางจนจีบปากทางอ่อนนุ่มนั้นฉีกขาด

“ฮึก..อ๊ากกกกกกก”

แบมแบมดิ้นพล่านเมื่อความเจ็บปวดเกาะกินไปแทบทุกส่วนของร่างกาย น้ำตาเม็ดโตล่วงหล่นลงเปียกหมอนจนเป็นวงกว้าง มาร์คยังคงโหมกายและสวนนิ้วเข้าออกในตัวแบมแบมอย่างหนกหน่วงโดยไม่สนใจคนตัวเล็กสักนิด

“ฮึก…พ..พอแล้ว…อ๊ะ..อื้อออ..ไม่เอา..พ..พี่มาร์ค..ฮึก..จ๋า..แบมเจ็บแล้ว”

ปากบางครางพร่ำบอกคนรักที่กำลังใช้งานร่างกายของตนโดยไม่สนใจลิมิตใดๆนั้นอย่างหน้าสงสาร มาร์คได้ยินแบบนั้นก็ยอมชักนิ้วทั้งสองที่เปื้อนไปด้วยเลือดสีสดออกจากช่องทางที่ฉีกขาดนั้นอย่างว่าง่าย แต่แกนกายใหญ่ก็ยังคงโหมกระแทกลงบนช่องทางคนตัวเล็กอย่าบ้าคลั่งเหมือนเดิม

มือข้างที่ถูกชักออกจากช่องทางสีหวานของแบมแบมถูกค้ำยันไว้บนเตียงสีขาว นิ้วทั้งสองที่ยังคงเลอะไปด้วยคราบเลือดทาบทับลงบนเตียงจนเกิดรอยเปื้อน

“ฮึก..ฮืออออ…ม..ไม่เอาแล้ว…ฮือออ…ย..ยอมแล้ว..ฮึกพี่มาร์ค..ฮือออออ”

เสียงร้องไห้ดังระงมไปทั่วห้องแข่งกับเสียงเตียงที่โยกกระทบพนังดัง กึก กึก อย่างไม่มีอะไรยอมกัน

บทรักที่แสนจะสุขสมของมาร์คแต่เป็นความทุกข์ทรมานของแบมแบมดำเนินมาจนถึงรอบที่สาม น้ำกามที่คลั้งค้างอยู่ในร่างบางของแบมแบมมันทำให้คนตัวเล็กอึดอัดจนอยากจะล่วงนิ้วเข้าไปเอามันออกมาแต่มันติดอยู่ตรงที่คนตัวโตไม่ยอมแม้แต่จะถอดถอนแกนตนออกเลยสักครั้งหลังจากที่ปลดปล่อย และครั้งนี้ก็เช่นกัน

“อ่าส์”

น้ำกามพวยพุงเข้าไปในกายเล็กอีกครั้งก่อนจะไหลย้อนออกมาเลอะเป็นดวงอยู่บนเตียงเหมือนเดิม มาร์คยังคงแช่แกนกายใหญ่ไว้ก่อนร่างสูงจะโถมตัวทับลงบนร่างเล็ก

แบมแบมหันหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อให้มาร์คฝังใบหน้าลงบนซอกคอ ดวงตาบวบช้ำหันไปเจอกับโคมไฟเล็กๆที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงก่อนจะคิดอะไรได้  มือบางเอื้อมไปหยิบมันอย่างเบามือ

มาร์คที่กำลังจะลุกขึ้นตั้งท่าเริ่มบทรักบทใหม่นั้นมันทันได้มองอะไร เพราะเจ้าตัวยังคงคิดเพียงจะเสพสุขจากร่างคนรักให้พอใจเสียก่อน โดยไม่ทันได้ระวังตัว แบมแบมกระชากโคมไฟออกจากหัวเตียงก่อนจะฟาดมันลงบนหัวของมาร์คอย่างแรง… ..