วันศุกร์ที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2559

NC มัคคิน ตอน XIX












ริมฝีปากสีสวยถูกช่วงชิงไปโดยริมฝีปากร้อนๆของคนที่เค้าเคยไว้ใจมากที่สุดในตอนที่เป็นแบมิน..ข้อมือบางทั้งสองข้างถูกผ้าขนหนูมัดไว้ไม่ให้ดิ้นขัดขืนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้..แต่ถึงอย่างนั้นกระต่ายน้อยก็ยังไม่ลดละความพยายามที่จะเอาตัวรอดให้พ้นจากวงเล็บคมๆของหมาป่าหนุ่ม



ร่างนุ่มนิ่มถูกมือหยาบกร้านบีบขย้ำจนช้ำไปทั้งตัวเมื่อหมาป่าหนุ่มถูกความอยากจะเอาชนะครอบงำจิตใจ เลยไม่ได้สนใจกระต่ายน้อยที่กำลังจะขาดใจตายคามือเสียให้ได้ซะตอนนี้




อื้อออ....ปล่อยนะ!!”




เสียงหวานแหบพร่าขาดห้วงเมื่อหมาป่ายอมผละปากออกให้กระต่ายน้อยได้กอบโกยเอาอากาศเข้าปอด โดยที่เจ้าตัวก็เลื่อนใบหน้าเปลี่ยนตำแหน่งจู่โจมมาเป็นซอกคอขาวๆของกระต่ายน้อยแทน




ฮึก..บอกให้ปล่อยไงเล่า!!”




ไม่มีสิ่งใดตอบรับกลับมานอกจากสัมผัสที่รุนแรงขึ้น..ซอกคอขาวถูกขบกัดจนเป็นห้อเลือด..กางเกงขาก๋วยตัวเล็กที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่ถูกกระตุกถอดออกไปกองกับพื้นก่อนจะตามไปด้วยกางเกงในสีขาวสะอาดจะถูกถอดออกและโยนทิ้งไปตามๆกัน




ปล่อย..ฮึก..อ๊ะ..ปล่อยนะ!!..”




เสียงหงุงหงิงดังขึ้นถึงแม้จะเป็นในยามที่กระต่ายน้อยพยศแต่มันก็ยังคงดังหงุงหงิงน่าฟังและน่าฟันให้ยับอยู่เป็นอย่างดีสำหรับหมาป่าหนุ่มตนนี้..




ฮึก..ปล่อย..อึก..อ๊าส์..”




เรียวแรงที่พอมีให้กระต่ายตัวน้อยได้พยศหดหายไปราวกับเครื่องใช้ไฟฟ้าถูกถอดปลั๊ก..มือเล็กที่ถูกมัดติดกันพยายามจะทุบแผ่นอกคนเป็นสามีตอนนี้มันกลับไร้สิ้นเรี่ยวแรง..ไม่ต่างจากขาเล็กๆที่พยายามจะห่อเข้าหากันเพื่อปกปิดสิ่งที่กำลังถูกปลุกเร้า..




แต่ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะสูญเปล่าเพียงแค่หมาป่าหนุ่มสอดยัดนิ้วกร้านสองนิ้วเข้ามาในช่องทางรักของกระต่ายน้อยรวดเดียวพร้อมกันจนสุดโคนนิ้วเต็มแรงจนปลายนิ้วไปโดนเข้ากับจุดอ่อนของกระต่ายน้อยทำให้ร่างเล็กๆนิ่มมือนี้อ่อนระทวยไร้สิ้นเรี่ยวแรงขัดขืนอีกต่อไป




หึ..”




เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นอย่างถูกใจเมื่อหมาป่าหนุ่มเห็นว่าเหยื่อตัวน้อยถูกกัดรัดจนทนพิษบาดแผลไม่ไหวจนยอมนิ่งไปอย่างไร้เรี่ยวแรง..ก่อนที่หมาป่าใจร้ายตัวนี้จะเริ่มกัดกินเหยื่อตัวน้อยแสนหอมหวานลงท้องได้อย่างสะดวกเสียที





อ๊ะ..ฮึก....ไม่..ฮึก....อย่าทำแบบนี้




เสียงร้องขอชีวิตของเหยื่อที่จนมุมเมื่อรู้ว่ายังไงซะตัวเองก็คงจะไม่รอด..ยอมทิ้งความพยศทุกอย่างก่อนจะเอื้อมมือมาร้องขอความปราณีจากผู้ล่าที่อยู่เหนือกว่าอย่าน่าสงสาร..แต่ก็อย่างที่บอกในเวลาที่หมาป่าหิวโหยแบบนี้มันคงจะไม่มีทางยอมทิ้งเหยื่อที่คาบเข้ามาไว้ในปากครึ่งตัวแล้วปล่อยไปโดยไร้ซึ่งประโยชน์แต่อย่างไรหรอก




อ๊ะ..ฮึก..ฮือ..อื้อออ..”





หมาป่าหนุ่มไม่ฟังเสียงร้องไห้วอนขออะไรใดๆจากกระต่ายตัวน้อย..แต่เจ้าตัวเลือกที่จะเสือกนิ้วกร้านเข้าออกเป็นจังหวะเนิบนาบเข้าไปในช่องทางรักนุ่มนิ่มอุ่นร้อนของกระต่ายแทนอย่างไม่ปราณี..เรียกน้ำตาและเสียงครวญครางจากความเจ็บปวดจากเหยื่อตัวน้อยได้เป็นอย่างดี



ฮึก..อ๊ะ....เจ็บ..ฮือออ



ความหิวโหยยิ่งเคลือบคลานครอบงำหัวใจของหมาป่าหนุ่มเมื่อได้สัมผัสพื้นที่ที่จะมอบความสุขสมให้กับตนและลูกๆที่พร้อมจะไปเกิดลืมตาดูโลกกันแล้ว..




นิ้วหนาถูกถอดถอนออกจากช่องทางสีชมพูที่แดงระเรื่อเพราะถูกสิ่งที่เรียกว่านิ้วหนาทั้งสองนิ้วยัดเข้ามาทารุณพรวดเดียวเหมือนกันกับตอนนี้ที่หมาป่าหนุ่มสอดอัดกระแทกแกนกายใหญ่โตเข้ามาแทนที่นิ้วโดยที่ไม่ให้กระต่ายน้อยได้พักหายใจแต่อย่างใด



เฮือกกก..อ๊ะ!”




กระต่ายน้อยที่โชคร้ายตกเป็นเหยื่อในวันนี้สะดุ้งเฮือกเมื่อหมาป่าหนุ่มไร้ความปราณีสอดสิ่งที่ใหญ่โตเข้ามาโดยที่กระต่ายน้อยยังไม่ทันได้ตั้งตัวเต็มแรง..ต่อให้แข็งแกร่งสักแค่ไหนหากโดนกระทำแบบนี้เป็นใครก็ต้องยอมทิ้งทุกอย่างผวาเข้าหาอ้อมอกของหมาป่าใจร้ายด้วยความตื่นกลัวและเจ็บปวด





อื้มมม..”




เสียงครางต่ำด้วยความสุขสมดังขึ้นเมื่อความรู้สึกปวดหนึบจากแรงรัดของช่องทางนุ่มนิ่มนั้นตอดรัดถี่ยิบราวกับครั้งแรกที่ตนเคยได้เข้ามาสมสู่ในนี้




ฮึก..อึก..ฮืออออ



ความหอมหวานสุขสมของหมาป่าหนุ่มที่ถูกแลกมาด้วยความทรมานของเหยื่อกระต่ายตัวน้อยที่กำลังจะขาดใจตายเมื่อโดนทารุณรัก ร่างกายที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงทำให้ร่างกายของกระต่ายน้อยเหมือนจะฉีกขาดราวกับครั้งแรกที่โดนกระทำ..แต่แตกต่างจากครั้งนั้นที่ตนเต็มใจพลีกายให้หมาป่าหนุ่มได้กลืนกิน





ฮึก..อ๊ะ..กึก....จะ..ตายอยู่แล้ว




เสียงหวานร้องท้วงเหมือนพูดกับตัวเองเมื่อหมาป่าหนุ่มไม่ได้หันมาสนใจเพราะกำลังลุ่มหลง หลงใหลในความนุ่มนิ่มและหอมหวานของร่างกายนุ่มนิ่มที่เล็กนิดเดียวแตกต่างจากตนที่ตัวโตกร้านโลก..





อื้ออออ..ซี๊ดดด




หมาป่าหนุ่มหลงระเริงมัวเมากับเซ็กซ์ที่ตนกำลังยัดเยียดให้กับกระต่ายตัวเล็กต่างสปีชีส์อย่างไม่ได้ทันคิดที่จะทะนุทะนอมเหมือนครั้งแรก..ร่างหนาเร่งสอดใส่ขับเคลื่อนเข้าไปในร่างกายบอบบางเต็มแรงจนร่างน้อยๆโยกคลอนสั่นระริกไปหมดกับแรงกระแทกที่ถูกหมาป่าส่งเข้ามาในกายครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไร้สิ้นคำที่เรียกว่าอ่อนโยน




อ๊าส์..อ๊ะ..อื้อ....นิ่มไปหมดเลย..อ๊าส์..เมียฉัน..”




พับ..พับ..พับ




เสียงเนื้อกระทบกันอย่างหนักหน่วงดังแข่งกับเสียงครวญครางของหมาป่าหนุ่มที่ใกล้จะแตะของสวรรค์เต็มที่..ดวงตาคมลืมขึ้นมามองเมียกระต่ายตัวน้อยที่เอาแต่ร้องไห้ออกมาตลอดไม่มีแต่อารมณ์จะร่วมด้วยเลยแม้แต่สักนิด..




ดวงหน้าหวานแดงก่ำเลอะเปลอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาเต็มไปหมด..มือที่ถูกมัดไว้ถูกยกขึ้นมากัดหลังมือไว้สะกดกลั้นเสียงสะอื้นที่จะทำให้ขาดใจ..เสื้อตัวโคร่งถูกเลิกขึ้นจนเห็นยอดดอกสีชมพูสวยที่เริ่มดูแปลกตาจากครั้งก่อนก็ตรงที่มันเริ่มมีเนินนู่นขึ้นมานิดๆราวกับเด็กผู้หญิงวัยแรกแย้ม..




แต่นั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องดีสำหรับหมาป่าหนุ่มที่องค์รวมของภาพที่ตนกำลังมองอยู่ตอนนี้ช่างเซ็กซี่ยั่วยวนใจให้ปล่อยหลั่งในเข้าไปเมื่อแตะถึงขอบสวรรค์..

วันอาทิตย์ที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2559

NC 18+ มัคคิน : X









อื้ออ....มัคคิน



ทุกอย่างเหมือนมันเดจาวูไหลย้อนกลับเข้ามาในหัวของคนตัวเล็ก ใบหน้าสวยแดงซ่านไปหมดเมื่อขาบางๆถูกจับแยกออกก่อนที่ริมฝีปากร้อนๆจะพรมจูบไปทั่วโคนขา..แต่รอบนี้มันกลับแปลกไปเมื่อไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นปิดบังเรือนกายแสงแดดในยามบ่ายทำให้หมาป่าหนุ่มเห็นทุกอย่างของเรือนร่างบางคอดนุ่มนิ่มมืออย่างชัดเจนไปซะทุกส่วนรวมไปถึงส่วนอ่อนไหวสีชมพูน่ารักที่สั่นระริกอยู่ในอุ้งมือของหมาป่าตอนนี้



อ๊ะ....มัคคิน..อื้อ....อย่างจับตรงนั้น..”



ดวงตากลมโตฉ่ำน้ำถูกช้อนขึ้นมองสามีที่คร่อมร่างเล็กของตนอยู่ตอนนี้อย่างขอความเห็นใจ แต่มันกลับยิ่งทำให้คนเป็นสามีออกแรงรูดรั้งหูกระต่ายน้อยที่สั่นระริกอยู่ในมือเรียกเสียงครางหวานหูได้เป็นอย่างดีจากคนโดนการะทำ



อ๊ะ....มัค..งื้ออ..อื้ออออ




เสียงหวานถูกกลืนหายไปเมื่อริมฝีปากของหมาป่ากดจูบลงบนปากอวบของกระต่าย..มือหนาเร่งเร้าชักจูงพาให้กระต่ายน้อยได้ปลดปล่อยน้ำนมออกมาอย่างง่ายดายเพราะความไม่ประสาหรือไม่เคยทำในเรื่องอย่างนี้มาก่อนเลยสักครั้ง


หึ..”


หมาป่าหนุ่มยกยิ้มอย่างชอบใจพร้อมกับหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อเห็นว่าเมียกระต่ายน้อยไม่ประสีประสากับเรื่องพวกนี้ปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มหน้าท้องแบนราบของเจ้าตัวซะเอง..ใบหน้าหวานแดงซ่านไปหมด..ริมฝีปากอิ่มเผยอสูดโกยลมหายใจเข้าไปในปอด..ความเหนื่อยล้าจากการที่ได้ปลดปล่อยออกมาในครั้งแรกทำให้ดวงตากลมปรือจะปิดลง..


แต่มีหรือว่าครั้งนี้หมาป่าหนุ่มจะยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ..หึ..ก็ยากได้มาไว้ในครอบครองอยากจะจับจองก่อนใครๆอยากจะตีตราเอาไว้ให้มั่นใจว่าต่อไปร่างกระต่ายตัวนี้จะเป็นของหมาป่ามัคคินเพียงแค่ผู้เดียว




อ๊ะ…”




ไม่ทันที่สติจะได้ดับไปอย่างที่ใจคิดดีความรู้สึกเดิมก็เริ่มก่อนตัวขึ้นอีกครั้งเมื่อสามีหนุ่มลากปลายลิ้นไปทั่วก้นงอนงามนุ่มนิ่ม..มือหนาจับก้อนเนื้อสองลูกไว้ในมือสองข้างก่อนจะแหวกออกให้ได้เห็นช่องทางสีชมพูน่ารักของแม่พันธ์กระต่ายตัวน้อย


อ๊ะ....ไม่นะ..มัคคิน



เสียงหวานดังขึ้นปรามสามีหนุ่มที่กำลังใช้ลิ้นลากลงไปที่ช่องทางสีชมพูที่ถูกปิดสนิท..มือบางที่พยายามจะดันหน้าสามีให้ออกจากหว่างขากลับต้องถูกรวบจับไปวางไว้บนกลุ่มผมสีเข้ามของสามีซะเอง..



อื้อ..อ๊ะ....ทำไม..อื้อ..รู้สึกแปลกๆ....พอแล้วมัคคิน..อื้อ..เค้าจะขาดใจตายแล้วนะ



แบมินร้องครางและพูดประโยคที่แสนจะเดียงสาไม่รู้ว่าความรู้สึกเสียวซ่านแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไรกันเลยได้แต่บอกสามีไปว่าตนนั้นแทบจะขาดใจตายเสียให้ได้ซะตรงนี้แต่ก่อนที่จะได้รู้สึกอะไรไปมากกว่านี้..ความรู้สึกใหม่ก็ถูกเข้ามาแทนทีพร้อมกลับปลายนิ้วกร้านจะถูกกดแทรกเข้ามาในช่องทางต้องห้ามแทนปลายลิ้น



อ๊ะ....เจ็บ..ฮึก



ปากบางพร่ำบอกสามีเมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บเสียดที่ช่องทางสุดแสนจะคับแคบถึงแม้จะพอมีน้ำลายช่วยหล่อลื่นอยู่บ้างแต่สำหรับครั้งแรกของแม่กระต่ายแบบนี้มันก็สอดใส่ยากราวกับไม่ได้เล้าโลมใดๆมาก่อนให้เมียตัวน้อยได้ผ่อนคลาย


ใบหน้าสวยเหเกไปหมดด้วยความเจ็บปวดที่มัคคินพยายามจะดุนดันปลายนิ้วเข้ามาในช่องทางเล็กจนสำเร็จไม่มีการพักให้ร่างเมียกระต่ายได้คุ้นชินแต่อย่างใดปลายนิ้วกลางหนาๆก็แทรกเข้าไปอีกนิ้วกลายเป็นว่าตอนนี้สองนิ้วกร้านกำลังขยับเข้าออกอยู่ในกายของเมียกระต่าย


ฮึก..อ๊ะ..มัคคิน..ฮึก


ดวงตากลมโตจากที่แค่มีน้ำใสๆคลอบัดนี้มันกลับไหลออกมาจากดวงตากลมโตของคนเป็นเมีย..ใบหน้าน่ารักเหเกแดงก่ำไปหมดเพราะร้องไห้ทำให้คนเป็นสามีอดไม่ได้ที่จะพรมจูบปลอบประโลมกระต่ายน้อยที่สั่นระริกไปหมดทั้งตัว..แขนเล็กๆถูกยกขึ้นคล้องคอสามีเอาไว้ปากบางจูบพยายามจูบตอบอย่างไม่ประสา

นิ้วแกร่งถูกถอนออกจากช่องทางสีสวยทำเอาคนโดนกระทำในตอนแรกถึงกับใจชื้นขึ้นมาเพราะคิดว่าทุกอย่างมันจะจบแล้วแต่กลับไม่เป็นอย่างที่ยัยกระต่ายน้อยคิดเอาไว้เมื่อเรื่องจริงมันเพิ่งจะเริ่มขึ้น..


มือหนาจับแกนกายแข็งขืนเขี่ยวนช่องทางที่เริ่มขมิบตอดรัดตามแรงอารมณ์ที่คนตัวเล็กมีก่อนที่จะจัดการกดมันเข้าไปในช่องทางคับแน่นอย่างสุดความสามารถเพราะด้วยความไม่ประสาและความกลัวที่คนตัวเล็กมีอยู่มันทำให้ดูจะไม่ได้รับความร่วมมือเสียเท่าไหร่



อ๊ะ..ฮึก..อื้อ....มัคคิน..ฮึก..ม่ะ..ไม่เอาแล้วฮึก..ฮือ..เอาออกไป..ฮือออ..เถอะนะ



เสียงหวานร่ำไห้ออกมาในที่สุดเมื่อความเจ็บปวดที่มีมากเกินไปบวกด้วยความกลัวที่มีในใจมันถาโถมเข้ามาในเวลาเดียวกัน..ใบหน้าสวยส่ายสะบัดไปมาร่างกายจิกเกร็งไปหมดเมื่อถูกสิ่งที่ใหญ่โตพยายามจะดุนดันเข้ามาในทางผ่านที่ไม่เคยมีสิ่งใดล่วงล้ำ

อึก..ฮึก....เจ็บ..มัคคิน..ฮึก..แบมินเจ็บ



คนตัวเล็กยังส่งเสียงร้องออกมาไม่ขาดยิ่งสร้างความกดดันให้กับคนที่กำลังพยายามดุนดันสิ่งใหญ่โตให้เข้าไปในกายของเมียตัวน้อยให้สุดความปารถนา..เอวสอบตัดสินใจออกแรงกระแทกกระทั้นจนสุดแรงและแล้วความสำเร็จมันก็มาถึงเมื่อมัคคินสามารถสอดใส่ความเป็นตัวของตัวเองเข้าไปได้จนหมด


ซึ่งนั้นมันแลกมาด้วยความเจ็บปวดของแบมินและเลือดสีสดของเมียกระต่ายตัวเล็กที่หยดลงเสื้อตัวโคร่งที่ร่างของเมียตัวน้อยเคยสวมใส่แต่บัดนี้มันกลับกลายเป็นผ้าปูลองรับร่างบอบบางนี้ไว้


ฮึก....มัคคิน..ฮึก...พอแล้วฮือออ



แบมินยังคงไม่คุ้นชินกับสัมผัสที่เนิบนาบและหนักหน่วงเมื่อมัคคินพยายามที่จะรีบสอดแทรกกายสาวกระแทกให้ร่างกายตรงหน้าคุ้นชินแต่มันกลับกลายเป็นเรื่องยากเหลือเกินเมื่อแบมินเกร็งไปหมดไม่ยอมผ่อนคลายเลยแม้แต่สักนิด


แบมิน..อ่าส์..ผ่อนคลายนะคนดี..อีกนิดเดียวนะ..อื้ม..อีกนิดเดียวก็จะมีความสุขแล้ว



มัคคินจูบซับน้ำตาให้แบมินก่อนจะเอ่ยคำพูดหว่านล้อมให้คนตัวเล็กยอมผ่อนคลาย..มือบางโอบรัดรอบแผ่นหลังกว้างของสามีไว้ก่อนจะโน้มคอของสามีลงมาฝั่งคมเขี้ยวทื้อๆลงบนไหล่ของสามีตัวโต ใบหน้าหวานเจิงนองไปด้วยน้ำตาและเหงื่อด้วยความร้อนและกดดัน..เลือดสีสดเป็นสิ่งล่อเลี้ยงที่ดีช่วยไม่ให้การสอดใส่มีความเสียดสีติดฝืดจนคนตัวเล็กต้องเจ็บมากเกินไป



อ๊าส์....แบมิน..อื้อออ..กัดแบบนั้นแหละคนดี..อ๊าส์



เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าก้มลงกระซิบลงข้างหูขาวๆของเมียกระต่าย มือหนาประคองเอวบางเล็กไว้ไม่ให้ขยับหนีก่อนจะกดแรงกระแทกเร็วขึ้นและแรงกว่าเดิม..ทำเอาคนที่ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดกลับแปลเปลี่ยนเป็นร้องครางด้วยเมื่อความรู้สึกเสียวซ่านเข้ามาแทนที่


อ๊ะ..อ๊าส์....มัคคิน..ฮึก..อ๊ะ..จะฆ่าเค้าหรอ..ฮึก..เค้าจะขาดใจตายแล้ว..ฮึก..อ๊าส์..จะตายแล้วนะ..ฮึก


เสียงครางหวานหูด้วยคำพูดที่ไม่ประสา..ใบหน้าหวานเปรอะเลอะไปด้วยน้ำตาแบบเด็กๆแต่กลับส่งเสียงครางออกมาดังลั่นทุกครั้งที่มัคคินกระแทกฝากฝั่งกายเข้าไปในตัวทำเอาร่างสูงของสามีหมาป่าที่ใจเสียไปตอนแรกต้องยกยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าแบมินสามขวบคนเดิมเลิกกลัวและเริ่มรู้สึกรับรู้ได้ถึงความสุขที่ตนกำลังมอบให้



อื้ม..จะขาดใจแล้วหรอ..ไหนร้องดังกว่านี้สิแล้วจะปล่อยในให้นะ


อ๊ะ....มัค..ฮึก..อื้อ....เลิก..อ๊าส์..แกล้งแบมินะ..ฮ๊ะ..อ๊าส์


เสียงหวานครางปนกรี๊ดร้องทุกครั้งเมื่อมัคคินแกล้งกระแทกสวนกายเข้าไปในร่างจนสุดแรง..แบมินไม่รู้หรอกว่าปล่อยในมันคืออะไรแค่เข้าใจว่ามันคือการที่มัคคินจะยอมปล่อยให้ตนเป็นอิสระเสียที..เพราะตอนนี้ยัยเมียกรต่ายเริ่มรู้สึกหายใจติดขัดไปหมดไม่ทั่วท้อง..ทำได้แค่เพียงร้องออกมาลั่นห้องน้ำในยามที่ถูกสามีส่งแรงเข้ามาในตัวรัวและเร็ว


อ๊ะ..อ๊ะ...แบมมิน..อื้อ..ใกล้แล้ว..อ๊าส์..อดทนไว้นะคนดี..”


เพียงเท่านั้นร่างนุ่มนิ่มที่เริ่มจะอ่อนปวกเปียกก็ปลดปล่อยน้ำนมสีขาวออกมาเลอะทับรอยเดิมอีกครั้งพร้อมทั้งสามีที่เริ่มเร่งความเร็วตามมาก่อนที่จะปลดปล่อยลูกกระต่ายหลายพันชีวิตเข้าไปในตัวของแบมินความอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วท้องน้อยและช่องทางหลังที่มีสิ่งที่เรียกว่าความรักที่มัคคินมอบให้แบมินไปจนหมดไหลย้อนออกมาพร้อมกับเลือดสีสดที่ช่วยบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่านี้คือครั้งแรกของเมียกระต่าย


แบมิน..รักนะ..”



คำพูดสุดท้ายที่แบมินรับรู้ได้..มันเป็นครั้งแรกที่เคยได้ยินจากปากของสามีที่อยู่กินกันมาหลายวัน..มือบางเอื้อมไปประคองใบหน้าชื้นเหงื่อของสามีที่ไม่ต่างจากตนเอาไว้ก่อนที่จะพยักหน้ายอมนิ่งปล่อยให้ร่างกายรับความรักที่กำลังทะลักเข้ามาในกายอีกครั้งเมื่อมัคคินส่งแรงกระแทกครั้งสุดท้ายเข้ามาปลดปล่อยลูกรักฝากฝั่งไว้ในตัวของแม่กระต่ายในอนาคตจนหมดสิ้น..พร้อมกับสติของแบมินที่ดับวูบไปด้วยความเหนื่อยล้า….